غزل: زهره‌ی آتش‌نشین

به یاد شهیده دکتر زهره رسولی؛

غزل: زهره‌ی آتش‌نشین

 

به شوق مهر، دل از جان شُد جدا، رفتی

میان شعله‌ها آرام، تا خدا رفتی

در آن دمِ خطر، فکرِ مریض‌ها بودی

نگفتی آه، که در سوز و ماجرا رفتی

نه جان، نه تن، که امیدی برای مردم بود

تو با نسیمِ شرافت، به دل‌صَفا رفتی

نخُفتی از غمِ درد و نیازِ دردمند

به راهِ عشق، تو ای بانوی وفا! رفتی

به جای ناله، پیامِ وظیفه کردی فاش

به آتش از پی ایمان و اقتدا رفتی

ز خاک تا به فلک، نام تو شد پُرآواز

تو ای شکوهِ شهادت، چنین چرا رفتی؟

در آسمانِ بلندت، ستاره کم نَباشد

که با دلی چو سپهر، تو پیش خدا رفتی

 

×سراینده: دکتر حجت بقایی