گاهی سکوت و سخن بی تفاوت است

اینجا اینطور است ،

سکوت که می کنی دلشان برایت می سوزد

و به هر دری می زنند که صحبت کنی

حرف که می زنی

خود را به هر دری می زنند که حرفهایت را نشنوند

یا نشنیده بگیرند

و من

سکوت را بر همه چیز ترجیح می دهم

و امید را در دل پرورش،می دهم همین

شیرینی میوه امید تا زمانی است

که در سکوت امیدواری

حرف که زدی

طعم امیدت را چنان تلخ می کنند که مسمومت کنند

مسموم نشوی

کاری می کنند که ادای مسمومیت را درآوری

تنهایی را باید قبول کنیم

در دنیایی که

آدمها دارند می روند به سمتی که

دیگر فقط شکل آدمند

و ادای آدم بودن را در می آورند

---

حجت بقایی