رسانه های داخلی در این چند سال چه کردند ، و چه برنامه ای برای آینده دارند ؟
حجت بقایی پژوهشگر و خبرنگار در گفتگویی با خبرنگار پایگاه خبری آبناب گفت : این روزها جامعه ایرانی روزهای پرالتهابی را می گذراند ، سخت نمی گویم چون ایرانی به سختی عادت دارد ولی التهاب و تحریک اذهان عمومی مزید بر علت شده تا سختی ها بیان شود.
مردمی که آنقدر خوددارند که به قول معروف با سیلی صورت خود را سرخ می کنند .
و در این سالهای اخیر میهمان ناخوانده ای به نام کرونا موجب شد ، که مردم خصوصا ، نوجوانان و جوانان به دلیل نبود هیچ امکان تفریحی یا آموزشی تاکید می کنم هیچ تفریحی وارد دنیای فضای مجازی شوند، و در آن دنیای مجازی جای فرهنگ داخلی و رسانه های خیرخواه جوانان به شدت خالی بود . می توانم بگویم که خیلی از همان رسانه ها از درد مردم ، گریه مردم ، برای خود سود سرشار تولید کردند ، از درد می گفتند تا مردم بخندند ، از خاطرات زجر مردم سرمایه گذاری می کردند و مخاطبین در این دنیای مجازی آموزش دیدند، بازی کردند ، جنگیدند ، گریه کردند ، ترسیدند و دنیایشان شد همان دنیا ، دنیای پر از ترس و دلهره و اضطراب ، این یعنی هرچه آن دوست بگوید نکوست ، بیش از این توضییح نیازی نیست آمار خود نشانگر همه چیز است .
خواه ناخواه گوش به فرمان دوستانشان شدند ، خوب طبیعی است چندماه و یا چند سال با آنها زندگی کرده اند و ...
جز معدود رسانه و معدود خبرنگاران خلاق و عاشق مردم ، دیگران آن روزها چه کردند با اذهان عمومی ، کجا بودند ،
اینکه از درد گفتند و تکرار و تکرار ، اینکه حرفهای غمبارشان را بارها و بارها تکرار کردند ، اینکه کلا زندگی را تعطیل کردند و همه اش مرگ بود ،
اینکه ....
و حالا این مخاطب فضای مجازی بعد از ماهها ترس از دنیای حقیقی ، پا می گذارد به کوچه و خیابان و خیلی ساده ، چه می بیند ؟
شلوغی و هیجانات اجتماعی ( درست یا غلط موضوع بحث نیست ) حالا این مخاطب گیج بود ، گیجتر می شود ،
و دوستان مجازی اش هدایتش می کنند ، رسانه های داخلی اکنون چه می کنند ، چه خواهند کرد ، فضای ملتهب را چگونه باید مدیریت کنند ، چرا کم کاری می کنند ، چرا کاری نکرده اند ، چرا هنوز متوجه نشده اند که حرفها نباید اینقدر تکرار شود ، رسانه ها می دانند نقش فوق العاده ای در سرنوشت جوامع دارند ، ولی این که تصمیمشان برای آینده چیست ؟ باید دید که خواهند کرد .
