Iran’s Damask Rose (Rock Version)

Iran’s Damask Rose (Rock Version)

(Lyrics by: hojjat baqaee – English Adaptation)

You bloomed within our soil
A shining star of light
But the world still doesn’t know
Where your roots ignite
They call you “Rose of Taif,”
But in our hearts you’ll stay
Forever Gol-e Mohammadi bright as day!

This flower is ours!
This land is ours!
No foreign name
Can ever drown your power!
Iran calls your name
The world must understand
Our Damask Rose will bloom forever on this land!
From Kashan down to Shiraz
Your scent rides on the breeze
The fragrance of love and time
In every memory
Don’t let them claim your name
Don’t let them take your fame
This rose is ours
Our heritage flame!

This flower is ours!
This land is ours!
No foreign name
Can silence your power!
Iran’s Damask Rose
Forever alive
Through ages and hearts you’ll always survive!
Come on, sing it loud!
Let the world hear the sound!
No one can steal
The scent we’ve found!
Iran’s Damask Rose
Forever we’ll keep
In love, in pride, in history deep!

This flower is ours!
This land is ours!
No foreign name
Can silence your power!
Iran’s Damask Rose
Forever we’ll cry
You’re the rose that’ll never die!
You’re our rose
Eternal flame
“Rose of Taif”? No — you’re Iranian by name!
Iran! Iran! Iran!

+++ ترانه راک گل محمدی

#Damask_Rose
#Rock
#DOC_RAD
#hojjat_baghaei
#iran
#rock_version
#persian_rose
#iranian_flower

الورد المحمدی الإیرانی (نسخة الروک)

الورد المحمدی الإیرانی (نسخة الروک)

(الحجت البقائی)

نبتِّ فی ترابنا
یا نجمةً فی السّماء
لکنّ العالم ما یعرف
من أین أتى النداء
ینادونک “ورد الطائف”
لکن فی قلوبنا
أنت الوردُ المحمدی، للأبد یا ضیاء!

هذا الوردُ لنا!
هذه الأرضُ لنا!
ما فی اسمٍ غریبٍ
یقدر یطفّی معنا!
إیران تنادیک
والعالم لازم یدری
وردنا المحمدیّ حیٌّ أبدی!
من کاشان إلى شیراز
عطرک یملأ النَّسیم
نسمةُ حبٍّ وتاریخٍ
تسکن کلّ الحلیم
لا تخلیهم یقولوا
إنه صار لهم
هذا وردُنا
میراثُنا العظیم!

هذا الوردُ لنا!
هذه الأرضُ لنا!
ما فی اسمٍ غریبٍ
یقدر یطفّی معنا!
وردُ إیران المحمدی
حیٌّ للأبد
فی قلوبنا، عبر الزمن للأبد!
تعالوا نغنّی بصوتٍ عالی
خلی الدنیا تسمعنا!
ما فی حدٍّ یقدر
یأخذ ریحَنا منّا!
وردُ إیران المحمدی
معنا دومًا یکون
یحمل التاریخ، الحبَّ، والفنون!

هذا الوردُ لنا!
هذه الأرضُ لنا!
ما فی اسمٍ غریبٍ
یقدر یطفّی معنا!
وردُ إیران المحمدی
حیٌّ إلى النهایة!
أنت وردُنا
أنت الحیاة الباقیة!
أنت وردُنا، لا تفنى أبدًا
“ورد الطائف”؟ لا — إیرانیٌّ للأبد!
إیــران! إیــران! إیــران!

+++ترانه راک گل محمدی

#الورد_المحمدی
#نسخه_الروک
#Damask_Rose
#Rock
#DOC_RAD
#hojjat_baghaei
#iran
#persian_rose
#iranian_flower

«ترانه‌ای برای هویت گمشده گل محمدی»؛ واکنش هنری حجت بقایی به ثبت جهانی نام گل محمدی به نام ترکیه و عربستان

واحدخبر کارگروه صلح و سارش _ اخبار ترانه// در پی انتشار خبر ثبت «گل محمدی» (Damask Rose) به نام ترکیه و عربستان در برخی مراجع بین‌المللی، شاعر و هنرمند ایرانی حجت بقایی (با نام هنری docrad) با انتشار ترانه‌ای در سبک راک اعتراضی واکنشی هنری و هویتی از خود نشان داد. این اثر با نام «گل محمدی ایران (Iran’s Damask Rose – Rock Version)» منتشر شده و در سه زبان فارسی، انگلیسی و عربی نوشته و بازنشر گردیده است؛ اقدامی که در نوع خود کم‌نظیر و نشانه‌ای از نگاه جهانی هنرمند به یک مسئله ملی است.

 

ادبیات توسعه// ترانه با لحنی پرشور و اعتراضی، مالکیت فرهنگی و تاریخی ایران بر "گل محمدی" را یادآور می‌شود. در بیتهای ابتدایی آمده است:

«در خاک ما شکفتی / تویی ستاره روشن / اما دنیا نمی‌دونه / ریشه‌ات از کجاست...»

شاعر با بهره‌گیری از زبان نمادین، گل محمدی را به‌عنوان نماد عشق، تاریخ و هویت ایرانی معرفی کرده و نسبت به «دگرنامی» و «سوء‌ثبت فرهنگی» این گل هشدار می‌دهد. ترجیع‌بند پرقدرت «این گل مال ماست، این خاک مال ماست» به شعار مرکزی ترانه تبدیل شده و یادآور سرودهای راک اعتراضی دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی است که در آنها موسیقی ابزار بیداری فرهنگی و اجتماعی بود.

در حالی که موسیقی راک در ایران اغلب در فضای عاشقانه یا اجتماعی به کار می‌رود، حجت بقایی آن را به ابزاری برای مقاومت فرهنگی و بازپس‌گیری میراث ملی تبدیل کرده است. ریتم تند و سازبندی پرانرژی اثر، هماهنگی کاملی با مضمون اعتراضی آن دارد.

ترجمه انگلیسی ترانه با حفظ روح اصلی متن فارسی، مخاطب جهانی را هدف قرار داده و نسخه عربی، پیام وحدت فرهنگی در برابر تحریف تاریخی را منتقل می‌کند.

انتشار این ترانه در فضای مجازی با استقبال چشمگیر کاربران ایرانی مواجه شده است. بسیاری آن را نوعی «اعلام هویت فرهنگی با زبان موسیقی مدرن» توصیف کرده‌اند. همزمان برخی تحلیلگران فرهنگی بر این باورند که اثر بقایی نمونه‌ای از دیپلماسی نرم مردمی است؛ یعنی دفاع از میراث ملی نه در قالب سیاست، بلکه از مسیر هنر.

ترانه «گل محمدی ایران» بیش از آنکه صرفاً یک اثر موسیقایی باشد، بیانیه‌ای فرهنگی است. در عصری که جنگ روایتها بر سر میراث معنوی شدت گرفته، این اثر نمونه‌ای است از چگونگی حضور هنر در میدان هویت.

 

با این حال، برخی منتقدان معتقدند که لحن شدید و شعارگونه بخشهایی از متن می‌تواند از ظرفیت شاعرانه اثر بکاهد، هرچند این شدت‌لحن در سبک راک، خود بخشی از بیان اعتراض محسوب می‌شود.

به گزارش خبرنگارما، «گل محمدی ایران» اثر حجت بقایی را می‌توان ترانه‌ای اعتراضی، ملی‌گرایانه و چندزبانه دانست که تلاش دارد صدای یک ملت را در دفاع از میراث خود به گوش جهان برساند.

این اثر در نقطه تلاقی احساس، هویت و موسیقی مدرن ایستاده است، جایی که هنر، نقش سفیر فرهنگی را بازی می‌کند و فریاد می‌زند:

«ایران، ایران، ایران — این گل مال ماست!»

+++

#اخبار_موسیقی

#موزیک

#گل_محمدی

#راک

#ترانه

#گل_ایرانی

#Damask_Rose

#Rock

#DOC_RAD

#موسیقی_مدرن

#ترانه_روز

#hojjat_baghaei

#ایران

#persian_rose

#iranian_flower

گزارش نقد و معرفی شعر «پند اردشیر به شاپور»

گزارش نقد و معرفی شعر «پند اردشیر به شاپور» از حجت بقایی

خبرنگار فرهنگی – آبان ۱۴۰۴

 

واحد خبر کارگروه صلح و سازش// در تازه‌ترین انتشار از سروده‌های حجت بقایی، شاعر و پژوهشگر معاصر، منظومه‌ای با عنوان «پند اردشیر به شاپور» منتشر شده است؛ اثری که با زبان حماسی و در قالبی کلاسیک، اندیشه حکمت ایرانی و اخلاق شاهنامه‌ای را در روزگار ما زنده می‌کند.

این شعر، گفتگویی پندآموز میان اردشیر بابکان، بنیانگذار شاهنشاهی ساسانی و فرزندش شاپور است؛ اثری که یادآور گفتارهای فردوسی و اندرزنامه‌های کهن ایران‌زمین چون «اندرز آذرپاد مهراسپندان» و «نامه تنسر» است.

در محور اندیشه، شعر بقایی بر پایه‌ دو ستون استوار است:

۱- تلفیق دین و سیاست به‌عنوان دو گوهر بنیادین جهان:

شاعر در بیتهای آغازین، «دین» و «کلاه جماد (تاج شاهی)» را دو عنصر پایدار جامعه معرفی می‌کند؛ نگاه او همخوان با نگرش حکمت ایرانی است که مشروعیت حکومت را در عدالت و دیانت می‌داند.

۲- اخلاق پادشاهی و حکمرانی مردمی: اردشیر به شاپور توصیه می‌کند تا عدالت، دانش، خرد و مهربانی را اصل فرمانروایی بداند. درونمایه‌هایی چون عدالت اجتماعی، پرهیز از ستم، مشورت با دانایان و رعایت حق دهقانان و ناتوانان، پیامهایی کاملاً امروزی دارند و شاعر توانسته است پندهای کهن را در زبانی روان و آهنگین بازآفرینی کند.

از نظر هنری، بقایی در این شعر از سنت حماسی زبان فارسی بهره گرفته و با وزنی متین و بیانی نزدیک به شاهنامه، فضایی فاخر و تاریخی آفریده است. واژه‌گزینیِ فخیم، موسیقی درونی و توازن معنایی بیتها، شعر را به اثری درخور مطالعه در حوزه شعر تعلیمی بدل کرده است.

در عین حال، برخی منتقدان معتقدند که اثر، اگرچه از لحاظ معنا غنی است، اما گاه در برخی ابیات از تصویرسازیهای شاعرانه تازه فاصله می‌گیرد و بیشتر بر مضمونهای خطابی و تعلیمی تکیه دارد؛ امری که البته با هدف شاعر در بازسازی زبان اندرزگونه سازگار است.

انتشار شعر «پند اردشیر به شاپور» از حجت بقایی، در هفته گذشته از سوی گروه تحلیلی، آموزشی «مدیران هوشمند شمال» صورت گرفته و نسخه کامل آن در وبگاه رسمی شاعر در دسترس علاقه‌مندان است.

این اثر به‌زودی در مجموعه‌ای با عنوان «سخنِ نیاکان» نیز منتشر خواهد شد که شامل گزیده اشعار اندرزآمیز و تاریخی بقایی است.

به گزارش خبرنگارما، «پند اردشیر به شاپور» را می‌توان یکی از نمونه‌های موفق احیای ادبیات اندرز و حکمت در شعر معاصر دانست؛ اثری که با زبان کلاسیک، دغدغه‌های اخلاقی و اجتماعی امروز را باز می‌تاباند.

https://shereno.com/80473/74200/702228.html

#نقد_شعر

#شعر_سنتی

#اردشیر_بابکان

#شاپور

#شعر_فارسی

#ادبیات

#ایران

#حجت_بقایی

#شاعر_ایرانی

نقد و تحلیل شعر «این تناقض» — حجت بقایی

نقد و تحلیل شعر «این تناقض» اثر جدید حجت بقایی

واحد خبر کارگروه صلح و سازش// شعر «این تناقض» نمونه‌ای از شعر اجتماعی در دورهٔ معاصر است که با زبانی ساده و لحنی انتقادی، به پدیده‌ای بنیادین در حیات جمعی می‌پردازد: شکاف میان گفتار و کردار در ساحت دین، سیاست و اخلاق اجتماعی. این اثر را می‌توان در امتداد سنت شعر انتقادی فارسی، از ایرج میرزا تا اخوان ثالث و شاملو دانست، با این تفاوت که زبان بقایی نه استعاری و نمادین، بلکه عریان و واقع‌نما است.
به گزارش خبرنگار فرهنگ و ادب، درون‌مایهٔ اصلی شعر، تناقض به‌مثابه‌ی بیماری اخلاقی جامعه است. شاعر بر دو محور معناشناختی تأکید دارد:
۱. تناقض میان باور دینی و کنش سیاسی؛
۲. تناقض میان عدالت‌خواهی ظاهری و تبعیض عملی.
شاعر با تکیه بر ساختار پرسش‌محور، در هر بند تناقضی تازه را افشا می‌کند:

«قانون برای مردم تهیدست چون صخره سخت است،
ولی برای صاحب قدرت استثناست.»

این بیان، یادآور منطق دوگانهٔ قدرت در جامعه‌شناسی سیاسی است؛ همان مفهومی که متفکرانی چون فوکو و بدیو از آن با عنوان ساختار تبعیض در گفتمان قدرت یاد می‌کنند. شاعر، بی‌آنکه اصطلاحات فلسفی به کار برد، همین حقیقت را در قالب شعر به نمایش می‌گذارد.

از منظر سبک‌شناختی، شعر «این تناقض» را می‌توان در ردهٔ شعر آزاد انتقادی قرار داد. ویژگی‌های سبکی آن عبارت‌اند از:

زبان گفتاری – خطابی: شاعر با لحن «موعظه‌گرانه» و در عین حال «محاوره‌ای» سخن می‌گوید؛ انگار با مخاطب جمعی (جامعه) در گفت‌وگویی اخلاقی است.

استفاده از تقابل‌ها: ساختار شعر بر اساس قطب‌های متضاد بنا شده است؛ «عقل / دین»، «شعار / عمل»، «عدالت / استثنا»، «صبحگاه / شامگاه». این تضادها علاوه بر ایجاد موسیقی معنایی، بُعد فلسفی شعر را تقویت می‌کنند.

موسیقی درونی و نحوی: اگرچه شعر از قافیهٔ کلاسیک پیروی نمی‌کند، تکرارهای آوایی (مانند واج‌های "س" و "ش") و چینش نحوی منظم، به آن ریتمی خطابی بخشیده است.

از نظر نحوی، جمله‌ها کوتاه و منقطع‌اند؛ این قطعیت نحوی، بازتابِ قاطعیت در داوری اخلاقی شاعر است.

در سطح بینامتنیت، شعر با چند گفتمان مهم در تعامل است:

بینامتنیت دینی: اشاره به مفاهیم «عدل»، «دین»، و «یقین» خواننده را به متون قرآنی و اخلاقی ارجاع می‌دهد، اما شاعر از آنها برای نقد رفتار متناقض دینی بهره می‌گیرد.

بینامتنیت سیاسی – تاریخی: حضور نامهایی چون لندن و واشنگتن نه صرفاً جغرافیایی، بلکه نمادین است؛ آنها به ذهنیت ضدغرب رسمی اشاره دارند و در عین حال، وابستگی پنهان برخی از مدعیان همان گفتمان را افشا می‌کنند.

بینامتنیت ادبی: از حیث مضمون، شعر به یادآورندهٔ روح انتقادی اشعار احمد شاملو در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ است؛ همان نگاه تلخ به «ریا» و «فریب جمعی».

از دیدگاه گفتمان‌کاوی، شعر بقایی در حوزهٔ «گفتمان انتقادی اخلاق‌محور» قرار می‌گیرد.
شاعر از ضمیر جمع «ما» استفاده می‌کند تا نقد را از «دیگری» به «خودِ جمعی» منتقل کند:

«بر لبان ما چنین شعارِ مرگ بر... رود»
این حرکت از «او» به «ما»، شعر را از سطح گلایه به سطح خودآگاهی اجتماعی می‌برد و در نتیجه، جنبهٔ اخلاقی اثر تقویت می‌شود.

در پایان شعر، پرسش فلسفی «کدام عقل، کدام دین پذیرد این دوگانگی؟» طرح می‌شود. این پرسش، از سطح سیاسی فراتر می‌رود و وارد حوزهٔ اگزیستانسیال (زیست انسانی) می‌شود؛ زیرا شاعر از «تناقض زیستن» سخن می‌گوید — مفهومی که در فلسفهٔ سارتر و کی‌یرکگور به بحران خودفریبی انسان مدرن تعبیر شده است.

«این تناقض» شعری است در مرز میان اخلاق، سیاست و فلسفهٔ زیست اجتماعی. بقایی با بیانی ساده اما اندیشمندانه، موفق می‌شود چهرهٔ پنهان ریا را در جامعه آشکار سازد.
او نه در پی تحریک سیاسی است و نه در بند صنعت شعری؛ بلکه در پی آینه‌داری اخلاقی است — همان نقشی که شاعرِ اجتماعی در سنت ادبی ایران همواره داشته است.
در مجموع، این اثر نمونه‌ای درخشان از شعر متعهد معاصر است که با حفظ استقلال شعری، توانسته است دغدغه‌ای اجتماعی و اخلاقی را به زبان زیبایی‌شناسانه تبدیل کند./ خبرنگار: س.غفاری

انتشار سه‌گانه «تناقض»/ روایتی از تضاد، عدالت و بیداری اجتماعی در قالب شعر و موسیقی

انتشار سه‌گانه «تناقض» از سروده‌های دکتر حجت بقایی/
روایتی از تضاد، عدالت و بیداری اجتماعی در قالب شعر و موسیقی

واحد خبر کارگروه صلح و سازش_ فرهنگ و ادب// به‌تازگی مجموعه‌ای از سه ترانه با عنوان کلی «تناقض» از سروده‌های دکتر حجت بقایی در رسانه ها منتشر شده و در اختیار علاقه‌مندان شعر و موسیقی اجتماعی قرار گرفته است. این سه‌گانه که در قالبهای متفاوت شعرسپید، آلترناتیو راک و رپ اجتماعی خلق شده، نگاهی انتقادی، تأمل‌برانگیز و چندوجهی به مسئله‌ی «دوگانگی در گفتار و کردار اجتماعی و سیاسی» دارد.
نخستین قطعه با عنوان «این تناقض» در قالب شعری آزاد و با زبانی صریح و تأمل‌برانگیز، به تقابل میان ایمان، شعار و عمل می‌پردازد. شاعر در سطرهایی چون
«نه! نمی‌گنجد به عقل و دین / که بر لبان ما چنین / شعارِ "مرگ بر..." رود / ولی دلمان در لندن...»
به شکاف میان ادعا و رفتار و بحران باور جمعی اشاره دارد.
قطعه دوم، با نام «آینه‌های دروغ»، در ژانر آلترناتیو راک سروده شده است. در این ترانه، لحن معترض و خسته نسل جوان از تکرار شعارها و تجربه بی‌عدالتی در ساختاری شاعرانه و موسیقایی بازتاب می‌یابد. واژه «تناااااقض» که با کششهای صوتی تکرار می‌شود، به نوعی هویت موسیقایی و مفهومی اثر را شکل می‌دهد.
سومین ترانه با عنوان «قانون با تبصره» در سبک رپ اجتماعی، به‌روشنی به نقد ساختارهای تبعیض‌آمیز و نابرابری قانونی می‌پردازد. در بخشی از آن می‌خوانیم:
«می‌گن همه برابر، ولی رو کاغذه فقط / یکی زندونه، یکی با لبخند، تو قصرِ قدرت!»
این قطعه با زبانی تندتر و صریح تر، روایتگر خستگی و مطالبه عدالت از سوی مردم است.
دکتر حجت بقایی، شاعر و پژوهشگر حوزه توسعه اجتماعی و ادبیات، در یادداشتی کوتاه درباره انتشار این مجموعه نوشته است:
«سه‌گانه‌ی تناقض تلاشی است برای شنیدن صدای درونیِ جامعه؛ صدایی که میان ایمان، قدرت و واقعیت، مدام در رفت‌و‌برگشت است.»
گفته می‌شود نسخه موسیقایی این سه‌گانه نیز به‌زودی با همکاری چند هنرمند مستقل در پلتفرمهای موسیقی منتشر خواهد شد.

#سه_گانه #تناقض 
#حجت_بقایی
#ترانه_فارسی
#شعر_نو
#شعر_سپید 
#شعر_اجتماعی 
#آلترناتیو_راک 
#رپ_فارسی 
#قانون_با_تبصره 
#آینه_های_دروغ

انتشار مجموعه شعر و ترانه دکتر حجت بقایی با موضوع «زندگی»

انتشار مجموعه شعر و ترانه دکتر حجت بقایی با موضوع «زندگی»

The Release of Dr. Hojjat Baghaei’s Poetry and Song Collection on “Life”

واحدخبر کارگروه صلح و سازش، تهران – مجموعه‌ای از شعرها و ترانه‌های دکتر حجت بقایی با محوریت «زندگی» منتشر شد. در این اثر، بقایی مفاهیم زندگی، معنا، گذر زمان و بیداری در دنیای معاصر را برای نسل جوان بازتعریف می‌کند.
به گفتهٔ دکتر بقایی، «چاپ کتاب در معنای سنتی برای نسل امروز چندان کارآمد نیست. نسل امروز، نسل دیداری و دیجیتال است، نسلی که در تجربه و آگاهی زندگی می‌کند. بنابراین باید در میانشان بود، در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، جایی که گفت‌وگو زنده است و معنا جریان دارد.»
او می‌افزاید:
«من ترجیح می‌دهم شعرها و اندیشه‌هایم را در بسترهای تازه منتشر کنم. اگر مخاطب آن را بپذیرد و با آن ارتباط برقرار کند، خودِ اثر راهش را پیدا می‌کند و به گوش شنونده می‌رسد.»
در این مجموعه، اشعار با زبانی ساده اما عمیق، فلسفهٔ بودن را به تصویر می‌کشند؛ از حرکت و ایستایی، تا آگاهی و بیداری در گذر زمان. شعر آغازین مجموعه با عنوان «زندگی» (Life) به چند زبان؛ فارسی، انگلیسی، هندی، عربی و گرجی، منتشر شده است، نشانه‌ای از جهان‌بینی انسانی و فرازبانی شاعر.

Tehran, Iran – A new collection of poems and songs by Dr. Hojjat Baghaei, centered on the theme of life, has just been released. In this collection, Baghaei explores concepts such as existence, the passage of time, and mindfulness, offering reflections particularly for younger generations.
According to Dr. Baghaei:
“Traditional book publishing is not very effective for today’s generation. This generation is visual, digital, and experiential—they learn through observation and participation. That’s why it’s important to be present among them, in the digital spaces and social media, where dialogue is alive and meaning flows.”
He adds:
“I prefer to share my ideas and poems through contemporary platforms. If the audience connects with them, the work will naturally find its way and reach the listener.”
The collection uses simple yet profound language to explore the philosophy of being, addressing movement and stillness, presence and awareness in the passage of time. The opening poem, titled “Life”, has been published in multiple languages—including English, Persian, Hindi, Arabic, and Georgian—reflecting the poet’s universal perspective.

شعر آغازین مجموعه | Opening Poem

زندگی

(دکتر حجت بقایی)
زندگی
نه آغازش با ماست
نه انجامش
ما
میان دو سکوت
چون پرنده‌ایم
که در بادِ بی‌نام
به دنبالِ شاخه‌ای از معنا می‌گردد.
گاه
رود می‌شویم و می‌رویم
گاه
سنگ می‌شویم و می‌مانیم
اما رازِ ماندن
در رفتن است
چنانکه آب
فقط وقتی زلال است
که در حرکت باشد
پس بگذار جهان بگذرد
اما ما
در گذرِ آن
بیدار بمانیم.

Life

(Dr. Hojjat Baghaei)

Life
neither begins with us
nor ends with us
We
between two silences
Like birds
who search for a branch of meaning in the nameless wind.
Sometimes
we become rivers and flow
Sometimes
we become stones and remain
But the secret of staying
is in passing
Just as water
is only clear when
it is in motion
So let the world pass
But let us
remain awake in its passing.

تشخیص اشیای کوچک در تصاویر پهبادی

تشخیص اشیای کوچک در تصاویر پهپادی

واحدخبر کارگروه صلح و سازش- روزنوشتهای مشاور تحقیق و توسعه// رساله‌ دکتری شهرزاد فلاحت‌نژاد با عنوان «تشخیص اشیای کوچک در تصاویر پهپادی مبتنی بر فرا‌تفکیک‌پذیری تصویری با نگاه کاربردی در صنعت برق» با راهنمایی اعظم کرمی و مشاوره‌ حسین نظام‌آبادی‌پور و انجام شده است.
در صنعت برق، خطوط انتقال و فوق‌ توزیع، نقش بسیار مهمی در انتقال جریان الکتریکی از نیروگاه‌ها به مصرف‌کنندگان دارند. در گذشته، بازرسی این خطوط به‌صورت بصری و توسط کارشناسان صورت می‌گرفت. در روش بازدید صعودی، تکنسین باید برای بررسی دکل‌ها جریان برق را قطع کند، که این امر ممکن است منجر به خسارات مالی و حتی فنی برای شرکت‌های برق منطقه‌ای، نیروگاه‌ها و صنایع متصل به خطوط شود.
در سال‌های اخیر، استفاده از پهپادها برای بازرسی خطوط انتقال برق مورد توجه قرار گرفته است. در این روش، تصاویر متعددی از هر دکل ثبت می‌شود و سپس کارشناسان به‌صورت بصری آن‌ها را بررسی می‌کنند. هرچند این روش خطرات و دشواری‌های بازرسی صعودی را کاهش می‌دهد، اما تحلیل دستی حجم بالای تصاویر بسیار زمان‌بر و مستعد خطاست. از این‌رو، بهره‌گیری از هوش مصنوعی و یادگیری عمیق برای تحلیل خودکار تصاویر به یک ضرورت تبدیل شده است./ح.بقایی

برگزاری شب شعر مجازی «دورهمی بدون مادر عزیز» به بهانه هفتمین روز درگذشت مادری مهربان

واحدخبر کارگروه صلح و سازش _ فرهنگ و ادب// شب گذشته، مراسم ادبی و فرهنگی تحت عنوان «دورهمی بدون مادر عزیز» برگزار شد.در این شب، جمعی از دوستداران ادبیات و شعر گرد هم آمدند تا در فضایی گرم و صمیمی، یاد و نام مادران را گرامی بدارند.

این برنامه با حضور ویژه شاعر و نویسنده محترم حجت بقایی (که به تازگی مادر همسر خود را از دست داده اند) برگزار شد، که چند متن ادبی و چند شعر با مضمون «جلسه»، «دورهمی»، «یادبود» و «مادرِ عزیزِ از دست‌رفته» ارائه دادند.

در بخشی از برنامه، حجت بقایی با صدایی آرام، گفت: «ما این شب را به نام مادرانی برگزار می‌کنیم که همیشه حضورشان لحظه‌های ما را گرم می‌کرد؛ اما امروز با نبودشان، این دورهمی معنا می‌یابد.»

او سپس با خواندن متنی کوتاه دربارهٔ فقدانِ وجودِ مادر در جمع، فضای جلسه را تحت تأثیر قرار داد.

از دیگر بخشهای برنامه می‌توان به سخنرانی کوتاهی توسط یکی از مسئولان برگزارکننده، اهدای شاخه گل به یاد مادران حاضر و لحظه‌ای سکوت برای ادای احترام به مصدع اشاره کرد. شرکت‌کنندگان در این شب، با اشتراک تجربه‌ها، خاطره‌ها، شعرها و اشعاری که خود از یاد مادرانشان سروده بودند، فضای همدلی و اندوه‌آلودی ایجاد کردند که در عین حال سرشار از عشق و احترام بود.

در خاتمه، برگزارکنندگان ضمن تشکر از حضار، از حضور بیشتر در رویدادهای مشابه دعوت کردند و اظهار امیدواری کردند که چنین جلساتی بتواند «یاد مادر» را زنده نگه داشته و به مخاطبان فرصتی برای بیان عشق و سپاسگزاری از مادرانشان بدهد.

در این گزارش تعدادی از اشعار سروده شده در این دورهمی را جهت استفاده مخاطبین گرانقدر منتشر می نماییم:

+++

شب شعر دورهمی بدون مادر عزیز/ شعر مجری برنامه

 

 

در این شب

دورِ هم جمعیم

بی‌کلام مادر

بی‌پناهیِ حضورِ او

همچون مهتابِ دیرهنگام

پر می‌کشد

در فضای خاطره‌ها

صدای گرمش

و ما

با لبخندی از جنس نبودن

در انتظاریم

مادر

ای نامِ بی‌کرانِ مهر و پناه

ای که دستت همیشه برافراشته بود برای ما

امشب در نبودت

گوشه‌ای خلوت

سرودِ خاطره‌ها را می‌خوانیم

با بغضهایی موج‌دار

ای کاش بودی

با نگاهی که پیوند می‌داد

گرمی را

امید را

آرامش را

و امروز

نبودنت

در دلِ جلسه

همچون شعله‌ای خاموش است

که هنوز گرما می‌دهد

مگر نه اینکه

تو بودی پایه این جمع؟

تو بودی آغازِ قصه ما

 سرچشمه مهربانی

حالا که نیستی

ما ایستاده‌ایم در مسیرِ خاطره

با دلهایی که پرت‌وپلا شده‌اند

اما هنوز چشم براه

شاعر بزرگوار

حجتِ بقایی عزیز

امشب قلمت را

بر این سکوتِ مادرانه

چه آرام می‌نشانی؟

ما گوشِ جان به صدای تو سپرده‌ایم

تا شعری بسازی از نبودنش

و باز بودنِ عشق

و ما

مهمانانِ این شب

به نامِ او

که در این جمع نیست

به خواندنِ شعرِ بودن و نبودن

به سرودنِ یادِ مادرِ عزیز

می‌آییم با دلی سرشار از احترام

و چشمی که

نمی‌داند چگونه ببیند…

ای کاش تو بودی

اما این شب

با تو نبودنش

معنا یافته است.

+++

 

شب شعر دورهمی بدون مادر عزیز/ شعر اول

---

در خلوتِ صندلیِ خالیِ کنارِ ما

صدایِ گامهایِ خاطره هنوز می‌پیچد

در کوچه‌هایِ دلِ ما

که با دستِ گرمِ مادر

نور می‌گرفت

ما جمع شده‌ایم

بی‌آنکه او را لمس کنیم

ولی با حضورِ نامرئیش

به یادِ لبخندی که هیجانِ امید بود

و آغوشی که

مأمنِ سکوت و شلوغیِ قلب ما بود.

در این

«دورهمیِ بدونِ مادرِ عزیز»

ما شعر می‌خوانیم

با قلمِ عشق

با چشمهایِ ترِ یاد.

ای کاش بودی

و ما کم نمی‌داشتیم

این سکوتِ زیبا را که در نبودِ تو

چون آبی سرد و روشن

ما را زنده نگاه‌داشت

ولی هستی

در هر قطره اشکِ دیده

در هر لبخند که به خاطرِ تو می‌تابد

و در هر دستِ گرفته

که به تو اشتیاق دارد

تا بگوید: «ممنونم، مادر»

و حالا

به جایِ نوازشِ موهایت

ما دستِ هم را گرفته‌ایم

و با زبانِ شعر

به تو سلام می‌دهیم

که هنوز از ما دور نیستی

که هنوز عاشقِ ما هستی

و ما

در این شبِ روشنِ یادِ تو

در کنارِ هم

جان می‌بخشیم به عشقِ تو

و به آرامشِ حضورِ ذهنمان

 

+ +++

 

شب شعر دورهمی بدون مادر عزیز/ شعر دوم

___

مادرم

نورِ چراغِ شبهایِ بی‌تو

در مسیرِ ماست

وقتی ‌صدای خنده می‌آید

ولی تو نیستی تا بخندی

وقتی ‌دستهایت را جستجو می‌کنم

و فقط هوا را لمس می‌کنم

در همان فضا

تو هستی

در آرامشِ خاطره

در لحظه حسرت

در لبخندی که آنرا به یادِ تو بازمی‌خوانم

این دورهمی

دورهمیِ بدونِ توست

اما پر است از نامِ تو

ما با هم می‌خوانیم

با هم فکر می‌کنیم

و با هم می‌مانیم

نه چون تو آشکارا کنارمان هستی

بلکه چون تو

به شیوه‌ای دیگر

همراهِ ما شده‌ای

در دلِ ما

در شعرِ ما

در هر نفسِ عشقِ ما

 

+ +++

 

شب شعر دورهمی بدون مادر عزیز/ شعر سوم

 

در فضای این شب

لبخندِ خالیِ صندلیِ او می‌درخشد

چون ستونِ نورِ نهانِ جمع ما.

مادر

تو نیستی

ولی هستی

در تک‌تکِ خاطره‌ها

در سکوتِ گفتگوی اشک‌های ما

در دستهایی که برای هم می‌گیرند

به یادِ دستِ گرمِ تو

ما جمع شده‌ایم

تا نبودنت را لمس کنیم

و در همین لمس

حضورش را جشن بگیریم.در این دورهمی

هیچ «مادرِ عزیز»ی فیزیکی نیست

ولی

هر کلام، هر سکوت

هر اشکی که جاری می‌شود

او را زنده می‌کند

در میانِ ما

و ما

بی‌تو

با هم می‌ایستیم

و با شعری که

از جنسِ نبودن و بودن است

به تو سلام می‌دهیم

که هنوز در این قلبها هستی

در این گردهمایی

که بی‌تو برگزار شده

ما باز «خانه» را می‌سازیم

خانه‌ای از شعری که

با قلب گفته شده

از یادِ تو

از عشقِ تو

و از پیمانی که هنوز پابرجاست.

 

+ +++

 

شب شعر دورهمی بدون مادر عزیز/ شعر چهارم

___

در این دورهمی

هیچ «مادرِ عزیز»ی فیزیکی نیست

ولی

هر کلام، هر سکوت

هر اشکی که جاری می‌شود

او را زنده می‌کند

در میانِ ما

و ما

بی‌تو

با هم می‌ایستیم

و با شعری که

از جنسِ نبودن و بودن است

به تو سلام می‌دهیم

که هنوز در این قلبها هستی

 

+ +++

 

شب شعر دورهمی بدون مادر عزیز/ شعر چهارم

---

آن صندلی خالی

گوشه شب نشسته است

و یادِ تو

چون نسیمی می‌گذرد

از میانِ خاطره‌ها

دستِ ما را می‌گیرد

بی‌اینکه لمس شود

و ما لبخند می‌زنیم

به آن نگاهِ که نمی‌دیدیم

ولی حس می‌کردیم

که همیشه بود

 

+ +++

 

شب شعر دورهمی بدون مادر عزیز/ شعر ششم

---

شمعِ جمع ما روشن است

با نورِ نامرئیِ تو

مادر

صدای خنده‌ات

در هوا پیچیده

و ما

بی‌تو

دورِ هم جمع شده‌ایم

تا نبودنت را

به شکلِ پرِ امیدِ حضورِ تو

بخوانیم

 

+ +++

یادداشت تحلیلی | نگاهی به «ترانه‌ای برای گلِ رفته» اثر حجت بقایی/ وقتی سادگی، زبانِ عاطفه می‌شود

صفحه فرهنگ و هنر ///     

 

یادداشت تحلیلی | نگاهی به «ترانه‌ای برای گلِ رفته» اثر حجت بقایی/ وقتی سادگی، زبانِ عاطفه می‌شود

 

واحد خبر کارگروه صلح و سازش// به گزارش خبرنگار شعرو ادب، انتشار ترانه «ترانه‌ای برای گلِ رفته» از حجت بقایی، واکنشهای احساسی و تحلیلی متعددی را در میان علاقه‌مندان به شعر و موسیقی برانگیخته است. این اثر، که از زبان عشق شاعر برای مادرِ آسمانی همسرشان سروده شده، در بستری از سادگی و صداقت، توانسته است تجربه‌ای عمیق از فقدان و مهر مادری را به تصویر بکشد.

در جهان امروزِ شعر فارسی، که گاه پیچیدگیهای بیانی و زبانی جای صداقت عاطفه را گرفته‌اند، بقایی با زبانی روشن و بی‌پیرایه، به سراغ مضمون همیشگی اما همیشه تازه مادر می‌رود. او نه در قالبهای دشوار و استعاری، بلکه در زبان روزمره و موسیقایی، غم و ایمان را به هم پیوند می‌زند.

در سطرهایی چون:

«گل من رفته و بویش

هنوزم پرسه می‌زنه...»

شاعر با تصویرهای حسی و آشنا، فاصله میان زندگی و فقدان را می‌زداید و عطر حضور مادر را در فضای خانه زنده می‌کند. این سطرها از آنجا مؤثرند که از دل تجربه واقعی برآمده‌اند، نه از ساخت ذهنی یا تعارف شاعرانه.

از منظر ادبی، شعر بر پایه وزن گفتاری و ریتم درونی بنا شده است. موسیقی واژه‌ها، تکرار قافیه‌های نرم و هم‌نشینی واژه‌های عاطفی چون «بارون»، «اشک» و «لبخند»، به اثر لحنی زمزمه‌گون می‌بخشد؛ لحنی که میان شعر و ترانه در نوسان است و همین مرز سیال، هویت منحصربه‌فرد شعر را شکل می‌دهد.

با این حال، نقدهایی نیز بر این اثر وارد است. برخی منتقدان معتقدند که شعر می‌توانست از نظر تصویری غنی‌تر باشد و با بهره‌گیری از استعاره‌های تازه، دامنه احساسی خود را گسترش دهد. اما در مجموع، آنچه در این سروده بیش از هر چیز به چشم می‌آید، یک‌دلی و صداقت شاعر است؛ کیفیتی که در بسیاری از آثار امروزی کمتر به چشم می‌خورد.

«ترانه‌ای برای گلِ رفته» بیش از آنکه مرثیه‌ای برای مادر باشد، بیانی از ایمان، عشق و تداوم حضور در غیاب است. اثری که به‌سادگی می‌گوید: عشق، حتی پس از رفتن، ادامه دارد./س.ماهوتی

 

+گروه شعرو ادب