پرچم را او برافراشت؛ شهید سوزنچی، نگهبان خاموش خلیج‌فارس

"پرچم را او برافراشت؛ شهید سوزنچی، نگهبان خاموش خلیج‌فارس"

گفتگوی تأمل‌برانگیز با دکتر حجت بقایی پیرامون مقام شهید رضا سوزنچی، قهرمان خلیج‌فارس

در محضر دکتر حجت بقایی نشسته‌ایم، اما نه برای گفت‌وگوی پرسش‌و‌پاسخی، بلکه برای شنیدن، برای تأمل، برای بازخوانی بخش مهمی از تاریخ معاصر ایران که در هیاهوی روزمرگی و تکرار، شاید کم‌تر به آن توجه شده است. سخن از مردی است که نامش نه در کتاب‌های درسی آمده و نه در سریال‌های تلویزیونی، اما باید نامش را بلند گفت، باید بر قامتش ایستاد. شهید رضا سوزنچی کاشانی؛ قهرمان خلیج‌فارس.
دکتر بقایی، با صدایی آرام اما استوار، سخن را آغاز می‌کند:
«ما گاهی تاریخ را اشتباه روایت می‌کنیم؛ فقط از سرداران مشهور یا فرماندهان شناخته‌شده می‌گوییم، غافل از اینکه برخی قهرمانان، آرام و بی‌ادعا، صحنه‌هایی را رقم زده‌اند که اگر نبودند، امروز ما واژه‌ای به نام خلیج‌فارس را باید در کتاب‌های تاریخ جست‌وجو می‌کردیم.»
سکوتی کوتاه، سپس ادامه می‌دهد:
«شهید سوزنچی فرمانده‌ای از نیروی دریایی بود، اما مهم‌تر از آن، نمادی از ایستادگی، درک عمیق از هویت ملی و شجاعتی بی‌نظیر در لحظه‌ای حساس از تاریخ کشور. روز ۹ آذر ۱۳۵۰، وقتی او به جزیره تنب بزرگ قدم گذاشت، فقط یک مأموریت نظامی انجام نمی‌داد؛ پرچم ایران را پس از ده‌ها سال، بر جزیره‌ای به اهتزاز درآورد که سال‌ها در اشغال بود. یک اتفاق ساده نبود. این یعنی بازگشت هویت، بازگشت حاکمیت، بازگشت غرور ملی.»
اشاره‌ای به حرم امام رضا می‌کند:
«در رواق دارالسیاده، قبر کوچکی هست، آرام، بی‌صدا، بدون تبلیغ. اما آنجا خانه ابدی مردی است که با همان گام‌های استوارش، پایه‌های اقتدار ایران در خلیج‌فارس را تثبیت کرد. شهید سوزنچی، درست در روز ۱۱ آذر ۱۳۵۰ یعنی همان روزی که امارات تأسیس شد، همراه سه هم‌رزم دیگرش تشییع شد. چه تقارنی! چه معنا و پیامی در این تقارن نهفته است...»
دکتر بقایی لحظه‌ای مکث می‌کند. سپس با نگاهی جدی ادامه می‌دهد:
«این فقط یک نام نیست؛ شهید سوزنچی یعنی یادآوری اینکه وطن، فقط خاک نیست، روایت است، هویت است، پرچم است. وقتی از او سخن می‌گوییم، فقط یک شهید را یاد نمی‌کنیم؛ ما یک موقعیت ژئوپلیتیک، یک ایستادگی تاریخی و یک حماسه پنهان را زنده می‌کنیم.»
او بر نقش دانشگاهیان، پژوهشگران، و رسانه‌ها در زنده نگه داشتن این‌گونه چهره‌ها تأکید می‌کند:
«کار شما مهم است. چه بخواهید مستند بسازید، چه پژوهش کنید یا کارگاهی برای دانشجویان برگزار کنید؛ مهم این است که این قهرمانان را از گمنامی نجات دهیم. تا وقتی تاریخمان را خودمان روایت نکنیم، دیگران برای ما می‌نویسند و قهرمانان تقلبی می‌سازند.»
در پایان، جمله‌ای کوتاه اما پرمعنا را می‌گوید که در ذهن می‌ماند:
«ما فقط وقتی شهیدان را زنده نگه می‌داریم که از آن‌ها بیاموزیم. و شهید سوزنچی، یک کلاس درس کامل برای غیرت، عقلانیت و شجاعت است.»
این گفتگو، نه فقط درباره یک شهید، که درباره یک نگاه به وطن بود. درباره مسئولیتی که بر دوش ماست؛ زنده نگه داشتن نام‌هایی که ستون‌های خاموش اما استوار این سرزمین‌اند. شهید رضا سوزنچی یکی از آن نام‌هاست؛ قهرمان خلیج‌فارس.
+سرویس فرهنگ و ادب

×روزنوشتهای مشاور تحقیق و توسعه